اشعار

الا که مـقـدم تـو مـژدۀ سـعـادت داشـت            به خاکبوسی راهت فرشته عادت داشت

ســلام بـر تـو کـه مــاه جـمــادی الاول            ز جلـوۀ تو به رخ هـالۀ مسـرّت داشت

 پخش سبک   

جـان پـیـمـبـر آمـد خـوش آمـد            خورشید محشر آمد خوش آمد

کوثر زهرا و حیدر آمد خوش آمد (۲)

 پخش سبک   

ای که نــور حـقّـی و لاله ی باغ احمدی           گل یاس فاطمه خوش آمدی خوش آمدی

ای شرف دین و مذهب یا زینب           جـلـوۀ زیـبـای مکتب یا زینب

 پخش سبک   

ستـاره جـلـوه شده در/ دامن اُمّ ابـیـهـا            دیده گشوده به عالم/ حضرت زینب کبری

طلیعۀ/ نـور خـورشیـد وفـا از خانۀ مولا مبارک

 پخش سبک   

بر گوش جانها میرسد، از روز اول تا ابد          بی وقفه بی حد بی عدد، یا زینب کبری مدد

زینب مدد، زینب مدد، زینب مدد، زینب مدد (۲)

 پخش سبک                      (به سبک السلام ای خاتم پیغمبران)

مژده مژده ای محبان، آمده مهری درخشان           کز جمال پر فروغش، نُه فلک گردیده تابان

به لب های همه، بود این زمزمه           خوش آمد دختر، علی و فاطمه

 پخش سبک                           (به سبك فرخنده جشنِ مسلمین بادا مبارک)

آمـد به دنـیـا دخـتـرِ زهــرا و حــیــدر            جلوه کند چون مصحفی بر دستِ مادر

حق را نشانی آمد خوش آمد            زهـرای ثانی آمد خوش آمد

 پخش سبک                            ( به سبک سرود : به پا شده جشن شادی آل الله )

دوباره جاری شد، شکر خدا بر لب            که آمـده دنـیـا، بـنـت عــلــی امشب

کوثر دخت پیمبر، نور دو چشمان حیـدر (زینب کبری رسید)۲

با دست شوق چـاک گریبان گرفته ایم            از فـرط شـور بـادۀ طـوفان گرفته ایم

در اوج نـاز تـخـت سلیمان گـرفـته ایم            امشب به دست؛ زلف پریشان گرفته ایم

امشب شب مــیـلاد امـیّـد حسیـن است            عید حسین عید حسین عید حسین است

گویـی خدا کوثر به کـوثـر داده امشب            یک حیدر دیگر به حـیـدر داده امشب

امشب خدا به کوثـر خود داد کـوثـری            در بر گرفته فـاطـمه زهـرای دیگری

یا این که در لبـاس زن آمد پـیـمـبـری            یا اینکه حق به حیدر خود داد حیدری

باز عــالــم پر ز غـوغـاى كه شـد؟            باز دلهـا مست و شـیــداى كه شد؟

بــاز گــوش اهـل دل پُــر زمـزمـه            از طـنـیـنِ شــور و آواى كـه شـد؟

آنـانـكـه عـاشـقـنـد و به شیعـه ملقّبند            از هدیه های خاص خــدایــی لبالـبند

لیلا اگر كه سـر طـلـبـد سـر بیاورند            آمــادۀ اشــارۀ یـك دم از آن لــبــنــد

امشب عـلـی ولیـمـه به خـلـق جهان دهد          امشب زمین فروغ به هفت آسـمـان دهد

امشب خــدا تـجـلّــی خـود را نـشان دهد          با خـطّ نــور، بر هـمـه خطّ امــان دهــد

 خانۀ مولاست امشب جـنّة الاعلای دیگر           فاطمه بگرفته در آغوش خود زهرای دیگر

جلوه گر شد اختری تابنده در ماه جمادی               اختری تابـنده نه، مهر جهـان آرای دیگر

بازهم شهر مدینه شب رؤیایی داشت            یاس حیدر به برش غنچه زیبایی داشت

متـولـد شده بود آیـنــه حجب و حـیــا            دختری که دم او هیبت مولایی داشت

گـفـتم از کــوه بگـویم قـدمم می لرزد            از تو دم می زنـم اما قـلـمم می لـرزد

هیبت نام تو یک عمر تکانم داده ست            رسم مردانگی ات راه نشانم داده ست

امشب خدا مهر و قمر را اختری داد           خـمـخـانـه نـاب ولا را سـاغــری داد

بحـر سخـاوت را ثمـینه گـوهری داد           حجب و حیا را بار دیگر مظهری داد

امشب که از شکوفۀ باران لبالب است            امشب دلم به تاب وسرم گرم این تب است

شمع است و شاهد است وشرابی که بر لب است            شوراست و مستی است و شبی عشق مشرب است

زیبایی دریاست در اعماق نگــاهش            این دختـر آرام و صبوری كه رسیده

از شوق، علی سفره به اندازه یك شهر            انداخت، به شكرانۀ نوری كه رسیده